Dariusz Zdzisław Ratajczak urodził się 28 listopada 1962 w Opolu, gdzie skończył szkołę średnią. Studia historyczne ukończył na Uniwersytecie Adama Mickiewicza w Poznaniu.
W 1997 obronił pracę doktorską p.t. Zagadnienie postaw ludności Śląska Opolskiego w świetle wyroków WSR-ów w Katowicach i w Opolu w latach 1945-1955. W latach 1988–2000 był pracownikiem naukowym Uniwersytetu Opolskiego na Wydziale Historyczno-Pedagogicznym.
W 1999, po wydaniu Tematów niebezpiecznych, zbioru esejów historyczno-politycznych, zawierających m.in. omówienie poglądów rewizjonistów. Publikacja ta wzbudziła liczne kontrowersje, ale, zamiast merytorycznej dyskusji, media urządziły nagonkę na jej autora. W konsekwencji został zawieszony, a następnie wydalony z Uniwersytetu Opolskiego z zakazem pracy w zawodzie nauczycielskim na 3 lata. Został zmuszony do podjęcia pracy stróża nocnego w jednej z opolskich firm. Wytoczono mu również proces sądowy o złamanie artykułu 55. Ustawy o Instytucie Pamięci Narodowej. Sprawa została umorzona wyrokiem Sądu Okręgowego w Opolu (2002).
Dariusz Ratajczak był patriotą, znakomitym historykiem i publicystą. Był autorem i współautorem kilku książek naukowych (Polacy na Wileńszczyźnie 1939-1944 [Opole 1990], Świadectwo księdza Wojaczka [Opole 1994]) i popularnonaukowych oraz wielu artykułów publikowanych w „Myśli Polskiej”, „Najwyższym CZASIE!”, „Narodni Myslence” (Czechy), „Opcji na Prawo”, „Kronice” (Norwegia), „Polonii” (USA). W wyborach do Parlamentu Europejskiego w 2004 był kandydatem Ogólnopolskiego Komitetu Obywatelskiego „OKO”. 11 czerwca 2010 r. jego zwłoki znaleziono w samochodzie zaparkowanym pod jednym z opolskich centrów handlowych. Miał dwoje dzieci. Był członkiem naszego związku zawodowego.
Wieczne odpoczywanie racz mu dać Panie, a światłość wiekuista niechaj mu świeci.
